dinsdag 12 april 2011

De smaak van taal

De taal is me met de paplepel(*) ingegoten(*), dat is een cliché van heb ik jou daar. En daar kleeft nu juist altijd de waarheid van de werkelijkheid aan (*zie opm).

Gisteren vroeg ik aan Gary om in het boter en mosterdsausje te roeren dat ik gemaakt had voor bij de forel. Eigenlijk hoort daar niet zo'n sausje bij, maar forel kan soms so gronderig smaken, met name de rivierforel weet ik sinds kort. De zeeforel die in de Golf van Mexico gevangen wordt, en die ik tijdens ons bezoek aan Galveston (aan de kust van Texas) heb gegeten, smaakt niet naar de rivierbodem!

Het roeren ging hem niet zo goed af omdat hij links is en ik rechthandig ben, en al jaren met een en dezelfde lepel in potten heb staan roeren. Zo'n lepel slijt aan één kant, dat weten alle koks en keukenprincessen.


Stelling: Ieder mens zou eigenlijk een eigen pollepel moeten hebben.

Proeven moet je overigens niet doen van een houten lepel want die neemt smaakjes aan, en dan kun je niet goed keuren of dat wat je aan het maken bent goed smaakt. Het beste kun je proeven van een metalen lepel, of gewoon je vinger over die houten lepel halen.

Eerder had ik willen schrijven dat ik mijn moerstaal met de moedermelk had ingenomen, maar dat was niet waar besefte ik, Judithtje kreeg namelijk de fles.

Wat ik me nu afvraag is of die ik die uitdrukking, dat gezegde dat de taal me met de paplepel is ingegoten wel bestaat. Wanneer je langere tijd in het buitenland verblijft, dan gebeurd er iets raars met je begrip van je moerstaal. Soms weet ik niet of ik het nu bij het juiste eind heb, of het echt zo is dat een koe geen haas kan vangen bijvoorbeeld.

Herkent iemand dat, vraag ik me af, en hoe dan?

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik heb maar 7 jaar in LA gezeten en heb soms nog moeite met Nederlands, gaat heel snel inderdaad. En iets met de paplepel ingegoten krijgen is inderdaad een uitdrukking.

Judith van Praag zei

Beste Anoniem,
Bedankt voor je reactie. Zeven jaar is lang hoor, in een katten of hondenleven telt het voor 49 mensenjaren. Lang genoeg om in de war te raken, vooral wanneer je toch dagelijks Am/Eng uitdrukkingen tegenkomt, op een gegeven moment weet je niet meer wat wat is.
Leuk van jou te horen dat je dat ook zo ervaart.

Ik ben ook opgelucht dat de paplepel niet als een tang op een varken sloeg.
Kom vooral nog eens langs!
H.gr.Judith

Anoniem zei

Je kunt van alles met de paplepel ingegoten krijgen, maar de uitdrukking luidt: 'met de paplepel ingegeven' ; )
grtz, Cristine
(doe het nu maar anoniem, want heb geen google account)

Judith van Praag zei

Hoi Cristine, Ha, ha, dat ingeven komt me visueel ook wat vriendelijker voor dan het gieten. Bedankt voor het aangeven van de juiste 'behandeling'!

Pierre Spaninks zei

Ha die Judith (en andere taalpiekeraars), geweldig hoe zulke ogenschijnlijk kleine vraagjes een grote urgentie kunnen krijgen in een geest die daarvoor gevoelig is!

Op de een of andere manier wringt het bij mij, de uitdrukking "met de paplepel ingegoten" in combinatie met "taal". Daarvoor ervaar ik taal te veel als iets wat aangeboren is - dat heb je al voordat er ook maar een paplepel in de buurt komt. Voor mijn gevoel is de uitdrukking geschikter voor eigenschappen die men zich door "nurture" verwerft dan door "nature". Zoals het geloof in een opperwezen, of het sparen van bonuspunten bij de Albert Heijn.

Hartelijks,
Pierre

Judith van Praag zei

Ha Pierre! Wat leuk dat je langs komt zeilen met je taalgereedschap onder de arm. Je slaat natuurlijk de spijker op de kop. Dit is nu precies waar ik regelmatig tegenaan loop wat betreft mijn moerstaal, gemixte metaforen. Soms denk ik, wat een raar woord hebben we daarvoor, of, is dat werkelijk een Nederlandse uitdrukking of haal ik nu het Nederlands en het Engels door elkaar? Natuurlijk, taalgevoel is aangeboren en de rest wordt aangegeven. Hartelijk dank waarde vriend, kom vooral nog eens kijken!