Koffieleut - de lungo is een Americano

Onder het motto 'tijden van weleer', mijn eerste maanden in Seattle kon ik geen enkele 'barrista' zover krijgen een 'doorgelopen' espresso te trekken. Tot ik eentje die met een koffiekar voor Lower Queen Anne Hill's Tower Records & Books (nu een Chase bank) stond zover kreeg dat te doen. Precies lang genoeg, niet te kort want dan is het te zuur. Laat je het langer doorlopen, dan wordt de koffie te bitter voerden ze aan. En daar hebben ze gelijk in, althans, wat betreft hun smaak. Die verschilt natuurlijk van persoon tot persoon. Ik vond dat tikje bitter juist lekker.

De eigenaar van Victor's Espressobar in hartje Haarlem maakt op zijn website duidelijk dat ik om iets vroeg waar een goede barrista echt niet aan wil. Doorgelopen is niet hetzelfde als 'lungo', wat de Fransen en Italianen, en ook Amerikaanse barristas een Americano noemen, een espresso met wat extra heet water.

 Vanaf het moment dat ik de barrista had gevonden die mij toestond tegen de regels in te gaan, dronk ik mijn koffie buitenshuis, daar bij haar. Ze had een paar opklapstoeltjes neergezet, en als het regende, stond ik dicht tegen de kar, onder de grote parasol.
Toen Tower's verhuisde was het afgelopen. Het kostte te veel moeite uit te leggen wat ik wilde; de jongelui leren hoe ze het moeten doen, en wijken daar liever niet van af.
Nu drink ik enkel nog 'drip' want mijn maag verdraagt geen espresso meer. Misschien komt dat wel door mijn eigenwijze wens doorgelopen i.p.v. lungo to willen drinken. Hoe dan ook, met het uitblijven van maagpijn is ook de irritatie over het moeten uitleggen iets van het verleden.

Deze tekst by Judith van Praag is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.