Meditatie 1 - Strijken

Twitter stroom

Vrouw in den vreemde steekt de draak met voorliefde van vriendinnen te strijken tijdens het tv kijken.
Och arme degene die niet kent dat genot, het laten glijden van de bout tussen kreukels van schoon gewassen linnengoed.
Licht prikkelend de geur van bijna geschroeid textiel: aroma van aan de lijn gedroogde was, op 'n zomerdag.




Deze tekst by Judith van Praag is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Joods Digitaal Monument - brengt de geschiedenis dichterbij

Een zoek en vindplaats.

Digi Monument Joodse Gemeenschap NL

Het dankzij wijlen professor Ies Lipschits opgezette Digitaal Monument voor Joodse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog vond een vervolg in het Community Joods Monument. Op dit Internet platform kunnen overlevenden elkaar treffen, maar vooral is het een plek waar herinneringen aan vermoordde familieleden kunnen worden gedeeld. 

Van af het prille begin heb ik zoveel mogelijk informatie over mijn oma Judith, haar tweede man Sjaak, haar kinderen en kleinkinderen (mijn ooms, tantes, neven en nichten) ingevoerd bij het virtueel monument. Daarna ben ik gretig in gegaan op de uitnodiging mijn eigen pagina aan te maken en in te vullen. 

In ieder geval één nicht en een neef heb ik, onafhankelijk van elkaar, dankzij die site gevonden. 
De neef was op zoek naar informatie over zijn vader, en vond die dankzij mij op de site. Vervolgens vond hij mijn columns in het Online archief van Ouders.nl en name hij via de redactie contact met me op.

Een mij onbekende plaatste een berichtje voor me op de Joodse Community site. Hij was een vriend van mijn nicht (ik had om informatie m.b.t. mijn overlevende tante (die ik nooit heb ontmoet) gevraagd, en dat had hij gezien.

Die nicht heeft twee dochters, en een kleinkind. Een van de dochters van haar overleden zus, en haar gezin heb ik ondertussen "in real life" ontmoet! Dankzij het Internet

Die stippeltjes zee, het digitaal joods monument, brengt de geschiedenis dichterbij. 


Deze tekst by Judith van Praag is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

NCRV biedt excuses aan voor antisemitisch toon taalgebruik Willem de Wever

Op zoek naar een kinderprogramma over de Jodenvervolging, stuitte ik maart j.l. op de website Willem de Wever —de NCRV vraagbaak voor kinderen zowel als volwassenen. De vraag die ik voor mijn snufferd kreeg deed me versteld staan. 

Waarom werden de Joden gescheiden?

Als de vraagstelling al niet deugde of in ieder geval onvolledig was: Gescheiden van wie of wat, man, vrouw, tafel en bed? dacht ik allereerst, het taalgebruik voor het rijtje antwoorden (klik op de afbeelding hieronder) kwam me voor als antisemitisch.

Op de website van de NCRV kun je lezen wat de richtlijnen en doelstellingen van deze in 1924 opgerichte omroepzuil zijn.

De NCRV zet zich in voor een samenleving waarin mensen betrokken zijn bij elkaar. Dat is verankerd in onze protestants-christelijke traditie, van waaruit we ons richten op verdraagzaamheid en de zorg voor elkaar.

Uit het verband gerukte informatie en verkeerde syntax leidt tot onbegrip, en tot verkeerde conclusies. Wat is de waarde van een vraagbaak wanneer om te beginnen een foutief gestelde vraag niet wordt gecorrigeerd? Wat moeten we denken van de missie die de NCRV zegt te hebben?

Een tolerante samenleving is een krachtige samenleving. Vanuit die overtuiging zijn we bij de NCRV aan het werk. We zijn de vrijblijvendheid voorbij en dragen wezenlijk bij aan deze samenleving. We zijn samen op de wereld.

Wat is de boodschap van een antwoord wanneer vooroordelen enkel worden bevestigd?

Kon ik hier iets aan doen? Op Twitter aandacht geven aan de website zou enkel meer aandacht betekenen voor die foute ideeën. Ik herinnerde me ergens Online een lijstje vragen te hebben gezien die je kunt beantwoorden om jezelf er van te overtuigen dat je niet enkel spoken ziet, of overgevoelig reageert, maar dat er echt sprake is van antisemitisme. 

In gedachten ging ik het rijtje mogelijke bronnen af. Het CIDI draagt de woorden 'tegen racisme en antisemitisme' in haar vaandel. Bingo! Ik deelde mijn ongerustheid in een e-mail (19 maart, 2014), kreeg meteen antwoord dat er aan gewerkt werd, en wachtte af. 

Van de week (1 mei, 2014) kreeg ik bericht. 

We hebben contact gehad met de NCRV naar aanleiding van het artikel ‘waarom werden Joden gescheiden’. De NCRV heeft aangegeven dat het artikel inderdaad niet op de juiste manier is geschreven en heeft excuses aangeboden. Daarnaast is de link geblokkeerd en dus niet meer zichtbaar voor publiek.Nogmaals dank voor het bericht. Zonder de melding hadden wij geen actie kunnen ondernemen.

Dat is rechtvaardigheid, en dat wilde ik even kwijt, vandaag 4 mei, Nationale Herdenkingsdag 2014.
Met dank aan CIDI.

Deze tekst by Judith van Praag is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.