woensdag 22 augustus 2012

Ghost Writer Jan Cremer

Vanmorgen liet Jos Paanakker, een oude bekende van mijn middelbareschooltijd in Groningen, me weten dat hij een brief van Jan Cremer geadresseerd aan mij op Facebook had gelezen en dat hij (er) meer (van) wilde weten.

Toevallig (?) had ik net gisteren Cremer's brief van 17 februari 2010 beantwoord. Schaamteloos verlaat lijkt dat, maar in feite was de zijne een antwoord op mijn brief gedateerd 16 februari, 2010, dus de dag ervoor. Blijkbaar had ik destijds geen reden gezien om de correspondentie voort te zetten.

Zelfs toen ik een jaar geleden van Ferdinand Dorsman hoorde dat de zoon van Jan Cremer architect was, en we bedachten dat ik in ieder geval Cremer Jr. ter zijner tijd wel eens een rondleiding van de bibliotheek van Rem Koolhaas in Seattle zou kunnen geven, leek het niet nodig dat aan Sr. te schrijven. Ferdinand zou er voor zorgen het de Cremer's ter ore zou komen. Pas in maart van dit jaar kwam ik er achter dat Ferdinand niet lang na onze kennismaking overleden was.

Galerie Clement Poster
Bij het opschonen van mijn vijf e-mail accounts kwam ik mijn correspondentie met Jan Cremer over galeriehouder Alexander Donskoy tegen. Een goede reden om meteen terug te schrijven. Toen ik las dat de brief van Cremer aan mij op Facebook te lezen was sloeg de angst me even om het hart. Was mijn e-mail te lezen op het Internet? Wat had ik fout gedaan? Doe niet zo gek Piet Paranoiet, zei mijn redelijk denkend ego, Jan Cremer woont op Ibiza, evenals Jos, die oude bekende van jou. Ik stelde me die twee al voor, ieder met een espresso in de ene, en een iPhone in de andere hand, e-mail checkend bij de plaatselijke Hot Spot.

Waar vond je die brief? vroeg ik aan Jos op Facebook. Hij meldde even later enkel dat mijn naam al verwijderd was. Mijn speurneus leidde me via Ik Jan Cremer naar het Letterkundig Museum alwaar ik de volgende tekst tegenkwam:

Om de nieuwe generatie te bereiken en de oudere te laten nagenieten, worden Cremers social media bijgehouden in de stijl van de Jan Cremer uit de jaren zestig. Rebels, opstandig en een tikje seksistisch. Zijn status-updates zijn doorspekt met originele citaten uit zijn oeuvre.
Aangezien Cremer ook andere dingen te doen heeft, wordt hij geassisteerd door de jonge schrijfster Elfie Tromp. Zij houdt zijn dagelijkse updates bij en speelt belangrijke reacties door naar Cremer. Zo is hij online toch vindbaar, ook voor een nieuwe generatie.
Aha!
Ondertussen dacht ik toch ook: Mijn naam verbonden aan die van Jan Cremer in een correspondentie, dat is leuk. Goed voor de toekomst van mijn boek over een diamantslijper/ kunsthandelaar/ entrepreneur die na de 2de Wereldoorlog kans ziet professioneel kunstenaar te worden dankzij de Beeldende Kunstenaars Regeling oftewel BKR. Een man die rond zijn 50ste de wens van zijn geliefde in vervulling laat gaan —kunstenaarsvrouw te worden— opdat zij hem een kind zal willen schenken.  

Blijft de vraag: Waar is die brief nu toch te lezen, en wie heeft 'em geplaatst, Cremer zelf, of Elfie Tromp?
  
Deze tekst by Judith van Praag is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Geen opmerkingen: