Aalbessen en Aardbeiensoep ruiken naar zomertijd

'Ga even bessen plukken Ju,' zei mijn moeder toen we nog op Allardsoog woonden. 'Doe maar enkel de rode. Al plukkend snoepte ik van de iets minder zure, maar beetje wild smakende zwarte bessen van de struiken die naast de rode bessen struiken groeidedn. Nadat ik een vergiet vol had met trosjes, waste ik ze zorgvuldig onder de pomp. Daarna gaf mijn moeder me een diep bord en een fork en mocht is ze afrissen. Het water loopt me in de mond wanneer ik er aan denk. Een schep suiker er over heen gesprinkeld, en na het eten stonden de rode aalbesjes in een bad van hun eigen jus. Heerlijk over de yogurt of gele custard vla.

Dat ik allergisch was voor aardbeien moeten mijn ouders destijds al geweten hebben, maar ze wilden me de rode vruchten die in onze voortuin rijpten niet onzeggen. 
Aardbeiensoep was een geliefd dessert, op het smulweb staat een recept waar witte wijn voor gebruikt wordt, wij deden het zonder. Met of zonder alcohol, ook dit doet me het water in de mond lopen, maar ook denken aan de enorme galbulten die mijn armen en benen ontsierden. 
Als volwassene krijg ik jeukende uitslag van aardbeien in iedere vorm en hoedanigheid rond mijn ogen. De geur alleen al lijkt een reactie te veroorzaken. Maar kijken naar deze prent kan geen kwaad.

Deze tekst by Judith van Praag is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.