Als een vogeltje - Prinses Christina zingt voor Prins Bernhard

Vorige week heb ik een nieuw familielid leren kennen. Nee, geen baby, dus eigenlijk kan ik beter schrijven dat een oudere neef uit België via het Internet contact met me heeft gezocht. We mailen de hele week al heen en weer over de familie waar ik niet mee ben opgegroeid, maar waarvan ik dankzij het Internet de afgelopen 10 jaar toch een aantal heb mogen leren kennen.Veel mensen gaan naar ancestry.com voor genealogische informatie, maar dat heb ik niet eens hoeven doen.

Enfin, die goeie ouwe neef berichtte me vandaag over een prachtig lied, La Golondrina (De zwaluw), gezongen door Prinses Christina. Ik, met mijn domme kop, had niet in de gaten dat hij het over 'onze' prinses had. Hoewel, niet zó verwonderelijk, want uiteindelijk hadden we het over twee van zijn schoonzussen gehad, plus één van zijn nichtjes die ook zo heten.

In reaktie op de hyperlinks die ik hem zond voor Youtube, die zouden leiden naar vertolkingen door Placido Domingo en zelfs Nan Mouskouri schreef hij: "Met alle respect, ,maar sorry hoor, die Placido zingt voor de centen, en Prinses Christina voor het gevoel, hij haalt het niet bij haar.'

Dus heb ik Google gevraagd me naar La Gonondrina - Prinses Christina te leiden. En nog had ik geen sjoege. Wie is toch dat mevrouwtje die daar zo plechtig staat, vroeg ik me af. Had koning Boudewijn een dochter? En wat een prachtig orkest! Wie is dat nu toch. Oenig heh! Pas toen ik de kist van Prins Berhard zag staan viel het kwartje. Nooit geweten dat Prinses Christina zo lieflijk zingen kon.

Hierbij een engelse vertaling. Mijn excuses voor het niet in het Nederlands vertalen, ik heb schele koppijn en vierkante ogen van naar het computerscherm staren, en ga nu een tukje doen. 

Here are the lyrics posted in the Irish 60's Songbook that ard mhacha referred to:

The Swallow (La Golondrina)

(Serradell/Richter)
Recorded by Brendan Bowyer & The Royal Showband
Lyrics submitted by Liam O'Reilly

To far off lands, the swallow now is speeding
For warmer climes and sun-drenched foreign shores
While cooler breezes tell of summer fading
My heart with you, into the heavens will soar.

Oh graceful swallow bear a message of love
For on your journey, lies the land of my heart
As down you sweep, shed my blessings upon them
That tell of love which in my heart still burns

Among those shores are all that I care or live for
My home, my loved ones, waiting for my return
Then glide downwards as you see from above
A sea swept isle from which we had to part

Each winter long console me in my dreaming
And you fond swallow on your gleaming wings
Will speed as I would wish I could go speeding
Straight to their hearts, and with you my love bring

Oh graceful swallow . . .
(repeat last line)

Uit de Kunst | Uier met mosterdsaus

Guillaume Lo A Njoe '59

Mijn vader, geboren in Antwerpen in 1898, kookte vaak en net even anders dan mijn Amsterdamse moeder. Als zij flensjes bakte, dan maakte hij pannekoeken als wagenwielen. Aan sommige gerechten werkten we met zijn drietjes. Hij sneed de extra lange frieten, ik droogde ze in een theedoek en mijn moeder stond achter het frituur, want daar werd Papa maar zenuwachtig van. Ondertussen klopten hij en ik om beurten eierdooiers met azijn, en gedruppelde olie tot mayonaise. Slasaus of dressing was echt te min voor onze Vlaamsche friet.

We aten vaak orgaanvlees. Behalve niertjes, lever en maag kookte Papa ook uier. Voor de honden, zei hij, maar wanneer het warm uit de pan kwam, dan sneed hij plakken van de vuilwitte, schuimachtige massa en besmeerde die met grove mosterd. Smullen! Koud was het niet te (vr)eten. De maag of ‘tripe’ werd geserveerd in aangemaakt kookvocht, met gekookte aardappelen. Ik herinner me een diner in onze laatste woning in Amsterdam, aan de Ceintuurbaan, met Aatje Veldhoen, Guillaume Lo A Njoe en Simon Vinkenoog, waarbij ik op een stapel telefoonboeken aan tafel zat.

Guillaume Lo A Njoe '60

Sommige zinnen uit mijn vroege kindertijd kwamen me lang voor als toverspreuken, toen ik zelf kon lezen begreep ik wat 'welterustenslaaplekkergezondweeropgodzegentje' letterlijk betekende, terwijl ik de strekking allang daarvoor aanvoelde. Hetzelfde was waar voor 'Guillaumeloanjoe'. Pas in 1985 tijdens bezoek aan een tentoonstelling van Surinaamse kunstenaars in de Nieuwe Kerk, drong het tot me door dat Guillaume de voornaam was van Lo A Njoe, van wie ik overigens dankzij mijn erfenis een portfolio met tekeningen bezit.

Op het smulweb vond ik een recept voor gekookte en vervolgens gebakken uier met koolsla en mosterd dressing. Dressing, dat is natuurlijk een anglicisme, en éen die me gek genoeg, maar waarschijnlijk vanwege de combinatie met uier, aan een snelverband doet denken. Maar laat ik nu de trek in eten niet bederven.